اثر آللوپاتیک عصاره آبی برگ و بنه زعفران (crocus sativus l.) بر جوانه زنی و رشد گیاهچه علف پشمکی (bromus tectorum l.) و خاکشیر (descurainia sophia l.)

این پژوهش به منظور مطالعه و ارزیابی خاصیت آللوپاتیک عصاره آبی برگ و بنه زعفران بر جوانه زنی و شاخص­های رشد گیاهچه علف پشمکی و خاکشیر (دو علف هرز رایج مزارع زعفران) در سال 1392 در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. آزمایش برای هر گونه علف هرز به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل نوع اندام زعفران در دو سطح (برگ و بنه) و غلظت عصاره در 5 سطح (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد وزنی-حجمی عصاره آبی) بود. غلظت­های مختلف عصاره برگ و بنه زعفران درصد جوانه­زنی هر دو گونه علف هرز را کاهش داد. کمترین درصد جوانه­زنی علف پشمکی و خاکشیر به ترتیب با 65 و 66 درصد کاهش نسبت به شاهد از تیمارهای غلظت 2 درصد عصاره بنه حاصل شد. سرعت جوانه­زنی علف پشمکی در غلظت 2 درصد عصاره برگ نسبت به شاهد 71 درصد کاهش یافت ولی سرعت جوانه­زنی خاکشیر تحت تأثیر غلظت­های متفاوت عصاره برگ و بنه قرار نگرفت. همچنین غلظت­های متفاوت عصاره برگ و بنه زعفران شاخص­های طول ساقه­چه و ریشه­چه و وزن ساقه­چه و ریشه­چه را در گونه­های مورد مطالعه کاهش داد. برازش مدل لجستیک سه پارامتری، رابطه بین سطوح مختلف عصاره آبی و درصد جوانه­زنی بذور علف پشمکی و خاکشیر را به خوبی توجیه نمود. نتیجه مقایسات گروهی بین عصاره برگ و بنه زعفران نشان داد که بیشترین اثر بازدارندگی صفات در علف پشمکی مربوط به عصاره برگ و در خاکشیر مربوط به عصاره بنه زعفران بود.